Guð ætlast til að við við tökum loforð okkar mjög alvarlega. Biblían segir: 3M 5:4 Fleipri einhver þeim eiði af munni fram, að hann skuli gjöra eitthvað, illt eða gott, hvað sem það nú kann að vera, sem menn fleipra út úr sér með eiði, og hann veit eigi af því, en verður þess síðar vís og verður sekur fyrir eitthvað af þessu,
Guð tekur loforð okkar alvarlega og ætlast til að við efnum þau. Biblían segir: Ok 20:25 Það er manninum snara að hrópa í fljótfærni: Helgað! og hyggja fyrst að, þegar heitin eru gjörð.
Jesús lagði áherslu á mikilvægi þess að við stæðum við orð okkar. Biblían segir: Mt 5:37 En þegar þér talið, sé já yðar já og nei sé nei. Það sem umfram er, kemur frá hinum vonda.
Loforð við Guð verður að taka alvarlega og efna tafarlaust. Biblían segir: Pd 5:4-5 Þegar þú gjörir Guði heit, þá fresta þú eigi að efna það, því að hann hefir eigi velþóknun á heimskingjum. Efn það er þú heitir. Betra er að þú heitir engu en að þú heitir og efnir ekki.
Hjónabandsheit eru varanleg. Biblían segir: Mt 19:5-6 Fyrir því skal maður yfirgefa föður og móður og bindast konu sinni, og þau tvö skulu verða einn maður. Þannig eru þau ekki framar tvö, heldur einn maður. Það sem Guð hefur tengt saman, má maður eigi sundur skilja.