Δείχνει η Αγία Γραφή ότι οι άνδρες και οι γυναίκες στην υπηρεσία του Θεού πρέπει να παραμείνουν ανύπανδροι; Μια προσεκτική εξέταση της Γραφής σαφώς αποκαλύπτει πως όχι.
Οι Εβραίοι ιερείς δικαιούνταν να παντρευτούν. "Και ο μεγάλος ιερέας... θα πάρει γυναίκα παρθένα·" (Λευιτικό 21:10, 13). Οι ιερείς είχαν παιδιά από τις συζύγους τους (βλέπε Έξοδος 29 :4 - 9, Α΄ Σαμουήλ 1:3).
Στην εποχή της Καινής Διαθήκης οι διάκονοι και οι πρεσβύτεροι (επίσκοποι, ποιμένες) ήταν παντρεμένοι. "Ο επίσκοπος, λοιπόν, πρέπει να είναι άμεμπτος, άνδρας μιας γυναίκας..." (Προς Τιμόθεο Α΄ 3:2).
Ο απόστολος Πέτρος (που αρκετοί λανθασμένα θεωρούν ότι ήταν ο πρώτος Πάπας) ήταν παντρεμένος. Αλλά στην Αγία Γραφή διαβάζουμε: "Και αφού ο Ιησούς ήρθε στο σπίτι του Πέτρου, είδε την πεθερά του κατάκοιτη και να πάσχει από πυρετό. Και έπιασε το χέρι της και ο πυρετός την άφησε·" (Ματθαίος 8:14, 15). Δες επίσης: Μάρκο 1:30, 31 και Λουκά 4:38, 39.
Ο Παύλος υπονόησε ότι μερικοί από τους άλλους αποστόλους ήταν παντρεμένοι, και δήλωσε ότι ήταν βεβαίως ελεύθεροι να είναι. "Μήπως δεν έχουμε εξουσία να φέρνουμε μαζί μας μια αδελφή γυναίκα, όπως και οι υπόλοιποι απόστολοι και οι αδελφοί του Κυρίου και ο Κηφάς; [ Πέτρος ];" (Προς Κορινθίους Α΄ 9: 5)
Η Γραφή το καθιστά περαιτέρω σαφές: "ο γάμος ας είναι τίμιος σε όλους, και το συζυγικό κρεβάτι αμόλυντο· τους πόρνους όμως και τους μοιχούς θα τους κρίνει ο Θεός." (Προς Εβραίους 13: 4). Ενώ ο Θεός δεν αποκλείει οποιαδήποτε κοινωνική τάξη από το γάμο, καταγγέλλει τη σεξουαλική ανηθικότητα σε όλους, ανεξάρτητα από το επάγγελμα ή την εργασία. Δεν προσφέρει καμία απαλλαγή από την αγνότητα, ειδικά για εκείνους που Τον αντιπροσωπεύουν ως ιερωμένοι, βλέπε Ιακ. 3: 1, πρβλ. Προς Ρωμαίους. 2:19 - 24.
Ο γάμος είναι ένας ιερός δεσμός, και ο Ιησούς δίδαξε ότι η ιερότητα και η μονιμότητά του πρέπει να διατηρηθούν απαραβίαστες. Ο Ιησούς διαβεβαίωσε ότι η απιστία στον όρκο γάμου αποτελούσε τον μόνο λόγο για διαζύγιο. Δες Ματθαίο 19:3 - 9. Έκπληκτοι από αυτά τα υψηλά πρότυπα, οι απόστολοί του Τού είπαν: "Αν έτσι έχει η υποχρέωση του άνδρα απέναντι στη γυναίκα, δεν συμφέρει να νυμφευθεί." (Ματθαίος 19:10).
Αυτή η ερώτηση προκάλεσε από τον Ιησού μια όμορφη αλήθεια για την αγαμία, σαν ένα ειδικό χάρισμα για μερικούς: "Δεν μπορούν όλοι να δεχθούν αυτόν τον λόγο, αλλά σε όσους είναι δοσμένο. Επειδή υπάρχουν…ευνούχοι, που ευνούχισαν τον εαυτό τους για τη βασιλεία των ουρανών. Όποιος αυτό μπορεί να το δεχθεί, ας το δεχθεί." (Ματθαίος 19:11, 12).
Οι προηγούμενες περικοπές δείχνουν ότι:
1. Η αγαμία είναι μια κατάσταση που μερικοί ενστερνίζονται εθελοντικά για το Βασίλειο του Θεού, προκειμένου να υπηρετήσουν τον Θεό χωρίς να τους αποσπούν την προσοχή τα καθήκοντα και οι περιπλοκές της προσωπικής οικογενειακής ζωής.
2. Η εκκλησία δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει την αγαμία στους κληρικούς της ή οποιαδήποτε μερίδα των μελών της.
3. Η αγαμία, ακόμη και για εκείνους που υπηρετούν το Θεό με πλήρης απασχόλησης ιεροσύνη, είναι μάλλον η εξαίρεση παρά ο κανόνας.
4. Κανένας, που επιλέγει την αγαμία, δεν είναι ποτέ ελεύθερος να έχει σεξουαλικές σχέσεις με κανένα άτομο. Η αληθινή αγαμία υπονοεί την πρακτική της απαραβίαστης αγνότητας. Ο λόγος του Θεού είναι σαφής: "επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχετε από την πορνεία· να ξέρει κάθε ένας από σας να κρατάει το δικό του σκεύος σε αγιασμό και τιμή· όχι σε πάθος επιθυμίας..." [επιθυμία, δηλ., αμαρτωλές επιθυμίες ] (Προς Θεσ. Α΄ 4:3-5).
Βλέπουμε έπειτα ότι η αγαμία είναι για εκείνους που έχουν το ιδιαίτερο χάρισμα από το Θεό, για να ξεπεράσουν τη σεξουαλική επιθυμία και την ανάγκη για έναν σύζυγο. Αυτή η κατάσταση αγαμίας είναι για σχετικά λίγους, και είναι μια επιλογή (ή χάρισμα) που βρίσκεται μεταξύ του ατόμου και του Θεού μόνο· δεν μπορεί να υπαγορευτεί από οποιοδήποτε άνθρωπο για κανέναν άλλο. Βλέπε Προς Κορινθίους Α΄ 7:7 - 9.
Η Γραφή προειδοποιεί όλους, και ιδιαίτερα τους επίδοξους θρησκευτικούς ηγέτες, να μην απαγορεύουν το γάμο σε εκείνους, οι ζωές των οποίων είναι ηθικά υγιείς. "Το Πνεύμα, μάλιστα, λέει με σαφήνεια ότι στους έσχατους καιρούς μερικοί θα αποστατήσουν από την πίστη, προσέχοντας σε πνεύματα πλάνης και σε διδασκαλίες δαιμονίων... οι οποίοι εμποδίζουν τον γάμο..." (Προς Τιμόθεο Α΄ 4:1, 3).
Αυτή η απαγόρευση έρχεται σε άμεση αντίθεση με τη μαρτυρία του Θεού ότι ο γάμος είναι τίμιος σε όλα (Προς Εβραίους 13: 4). Επιπλέον, δημιουργεί συνθήκες που συμβάλλουν στη σεξουαλική ανηθικότητα, βλέπε Προς Κορινθίους Α΄ 7:1, 2, 9 και Προς Τιμόθεο Α΄ 5:14, 15.
Πραγματικά ο λόγος του Θεού είναι αξιόπιστος, και η πορεία της αγνότητας και της ευημερίας είναι δρόμο της υπακοής σε Αυτόν. "Κάθε λόγος του Θεού είναι δοκιμασμένος· είναι ασπίδα σ’ εκείνους που εμπιστεύονται σ’ αυτόν. Μην προσθέσεις στα λόγια του· μήπως σε ελέγξει και βρεθείς ψεύτης." (Παροιμίες. 30:5, 6, πρβλ. Δευτερονόμιο 4: 2).